Söyleyin o trene beni beklemesin artık
Sinemde bir dolu yasım var benim
Ve boğazımda da buzdan bir düğüm.
Hayır, beni bekleme tren, var git köyüne,
Masmavi kuzeye, henüz öğleden sonrasında
Mutlu ateşinle dağlar arasıda türküler söyleyerek.
Hayır, bekleme beni, hayır hayır akşam treni
Zarif çam treni,
Göğsümden yaralıyım ben, kırmızı
Kan içinde kavgalarda.
Ah, güneşli tren, gelemem ki seninle,
Ağaçlar geçer bir bir solgun eller gibi,
Simsiyah köşeler kuşatır beni
Ağaçlar arasında dumandan gözyaşlarıyla
Donmuş loşluklarda
Kapkara oyuklar kulaklarımı sağır eder,
Kimi uzun ağaçlar daha da boy atarlar,
Küller ve acılar bekler beni
Küller ve acılar bekler beni
Yanmış kuytuluklarda,
Gece trenlerinin duyulmayana dek
-ateşi ve yaygarası engin ovada-
İspanya’ya doğru gitsinler.
Ah, gece treni, beni de yanında götür,
Metal ve ışık,
Yürek, taş ve demir yüklü,
Bir tek keskin yamaçlarda duralım seninle!
JOSE HERRERA PETERE (1947-1977)
Yorumlar
Yorum Gönderme