Aylar: Mart 2018

“Estos días azules

y este sol de la infancia”.

“Bu kederli günler

Ve çocukluğun o sıcacık güneşi”

 

Sadece bu iki dize, koskoca bir iç savaşın özeti olabilir. Savaş ortasında kalmış insan öykülerinin iki dizelik özeti. Bugünün gerçeği ile geçmişin hayali kol kola girmiş. Geride terk etmek zorunda kaldıkları harabeye dönmüş bir evin acısı, ötede neyle karşılaşacaklarını bilmedikleri bir yabancı diyar. Çaresizlik, mutsuzluk, umutsuzluk, acı ve ölüm…

Bu satırlar yazılırken savaş resmen sona ermemiş, kimin kazanacağı büyük oranda belli, ama resmen sona ermesi 1 Nisan 1939’da olacak. Bu kahır dolu dizeleri Machado’ya yazdıran sadece bir bilinmeze yolculuk değil, bu bilinmez yolculuğu açlık, hastalık ve soğuk eşliğinde, üstelik de 85 yaşındaki annesiyle yapıyor oluşu da değil, bilinmezlik onu en çok üzen. Çok sevdiği ülkesinden ayrılmak zoruna kalışı ile ona bir daha ne zaman döneceğini bilemeyişinin verdiği acı. Bu nedenle terazinin bir kefesinde “bu kederli günler” dururken, diğerinde “çocukluğunun sıcak güneşi” duruyor. Şubat soğuğunda üşüyen vücudunu çocukluğunun sıcak hatıralarıyla ısıtmak istiyor. Belki bu acı dolu günlere bir merhem arıyor Machado, ama bulamayacak. Çünkü bu satırları kaleme aldıktan çok kısa bir süre sonra, ülkesinden uzakta, savaştan kaçarken konaklamak zorunda olduğu ücra bir Fransız kasabasında hayata gözlerini yumacak. Öldükten sonra cebinden çıkan defterde ise bu iki satır bulunacak.

Yorum Bırak